Oturduğunuz yerde uyursanız, ne görmek kalır, ne işitmek, ne konuşmak, ne düşünmek. Neden? Çünkü gören rûh idi, konuşan rûh idi, anlayan rûh idi. O gidince hepsini alıp gitti. Gelince de hepsini geri getirdi. Ne garip işler oluyor. Uyanır uyanmaz görmemiz, işitmemiz, anlamamız, hepsi geri geliyor. Susamışsak hatırımıza su geliyor, çay içmek istiyorsak çay geliyor, acıkmışsak yiyecek geliyor.

Nûh (Aleyhisselâm)ın kavmi uzun müddet peygamberlerini inkâr edip küfür üzere ısrar etmişlerdi. Allah Te‘âlâ 40 sene, başka rivayete göre 90 sene boyunca onlardan rahmetini kesmişti, kadınları da kısır kalmıştı. Bunun üzerine halk Nûh (Aleyhisselâm)a gelerek ona: “Bizi bu durumdan kurtar” dediler. Nûh (Aleyhisselâm) da onlara tevbe etmelerini söyledi. Şu âyet-i kerîmelerle bu durum açıklanmaktadır:

Üzerimizden nimetlerini ek“sik etmeyen, bizleri İslam diniyle şereflendiren ve Muhammed Aleyhisselâm’ın ümmetinden kılan Allah’a (Celle Celâlühü) hamd olsun! Bilinmesi yerinde olur ki, Hak Subhânehu (noksanlıktan münezzeh olan Hak Teâlâ), mutlak sûrette nimet verendir. Eğer bir vücud varsa, onun yüce mukaddes Zât’ından hibe edilmiştir. Eğer bir beka varsa, O’nun yüce Sultan Hazreti’nden bir ihsandır. Bütün kâmil sıfatlar O’nun rahmetiyledir. Hayat sahibi olmak, bilmek, işitmek, güç yetirmek ve konuşmak gibi sahip olduğumuz sıfatlarımızın hepsi O’nun bahşişidir

İslâm davasında zorluklara katlanılır. Cemaatimizin bir kısmı dışarıda kalmış. Ya Rabbi! Hepimize duyur. Hepimizi doyur ama bezdirme.

İbadet, ibadet illâ ibadet! Sonra, dünyada olsam da, iki rekât namaz kılsam diye bu günlerimizi arayacağız. Onun için uyanalım.

“İçinizden bir cemaat bulunsun ki; (dinî ve dünyevî) hayr (ve faydalar)a davet edeler, (Kitap ve Sünnet’e uygun olup, şerî‘at ve akıl tarafından da güzel bilinen) ma‘rûfu emredeler, (Kitap ve Sünnet’e uygun olmayıp, şerî‘at ve akıl tarafından da reddedilen) münkerden nehyedeler! İşte ancak onlar felâha eren (ve umduklarına nâil olup korktuklarından emniyete erişen)lerin ta kendileridir!”[1]

Oturduğunuz yerde uyursanız, ne görmek kalır, ne işitmek, ne konuşmak, ne düşünmek. Neden? Çünkü gören rûh idi, konuşan rûh idi, anlayan rûh idi. O gidince hepsini alıp gitti. Gelince de hepsini geri getirdi. Ne garip işler oluyor. Uyanır uyanmaz görmemiz, işitmemiz, anlamamız, hepsi geri geliyor. Susamışsak hatırımıza su geliyor, çay içmek istiyorsak çay geliyor, acıkmışsak yiyecek geliyor.

Nûh (Aleyhisselâm)ın kavmi uzun müddet peygamberlerini inkâr edip küfür üzere ısrar etmişlerdi. Allah Te‘âlâ 40 sene, başka rivayete göre 90 sene boyunca onlardan rahmetini kesmişti, kadınları da kısır kalmıştı. Bunun üzerine halk Nûh (Aleyhisselâm)a gelerek ona: “Bizi bu durumdan kurtar” dediler. Nûh (Aleyhisselâm) da onlara tevbe etmelerini söyledi. Şu âyet-i kerîmelerle bu durum açıklanmaktadır:

Üzerimizden nimetlerini ek“sik etmeyen, bizleri İslam diniyle şereflendiren ve Muhammed Aleyhisselâm’ın ümmetinden kılan Allah’a (Celle Celâlühü) hamd olsun! Bilinmesi yerinde olur ki, Hak Subhânehu (noksanlıktan münezzeh olan Hak Teâlâ), mutlak sûrette nimet verendir. Eğer bir vücud varsa, onun yüce mukaddes Zât’ından hibe edilmiştir. Eğer bir beka varsa, O’nun yüce Sultan Hazreti’nden bir ihsandır. Bütün kâmil sıfatlar O’nun rahmetiyledir. Hayat sahibi olmak, bilmek, işitmek, güç yetirmek ve konuşmak gibi sahip olduğumuz sıfatlarımızın hepsi O’nun bahşişidir

İslâm davasında zorluklara katlanılır. Cemaatimizin bir kısmı dışarıda kalmış. Ya Rabbi! Hepimize duyur. Hepimizi doyur ama bezdirme.